JAKKER, a ship's journey

Positie : Noro, Western Province, Solomon Islands.

Dag 6, dag van de tegenvallers, maar toch één grote meevaller.
Onze laatste nacht, we zijn opnieuw aan het motoren, krijgen we wat fikse regenbuien over ons heen. Tot nu kenmerkte prachtig weer dag én nacht onze tocht. Nu pakken zware wolken samen, de wind OP KOP neemt toe. Vlug moet alles binnen, de bimini houdt niet alle regen tegen. Tot overmaat van ramp geeft Jefke (onze stuurautomaat, weet je nog?) er de brui aan. Waarom gebeurt dat steeds op de meest ongelegen momenten, in het donker, tijdens een bui?!

Ik weet nog van niks. Tot Tony mij wekt, mij even wakker laat worden en dan aankondigt dat ik zal moeten sturen ???!!! Even wennen dit. Zo gekluisterd zitten aan het stuurwiel. Maar een uur later komt hij mij al aflossen. Zo gaan we door tot het licht wordt en we een laatste nietsontziende bui ondergaan.

Dan breekt de zon door en zien we de pas van Munda Bar vóór ons. Het is nu half negen 's ochtends. Spannend, we hebben geen exacte waypoints maar daar zien we de geleide palen al. Die palen houd je in één lijn, zo zit je precies op koers over de drempel, die op het ondiepste punt 6,6 m meet.
Ook de rest van de mooie route langsheen eilanden en dicht beboste oevers is met staken aangegeven. Zo komen we via de Diamond Narrows, een prachtig diep maar smal uitgesneden soort dal in de baai van Noro.
Langs een met explosieven gemaakte doorgang in het rif en Tony zijn “oogbal” gidsen, dan links, dan rechts, bereiken we een soort dieper bassin recht tegenover de markt en de levendige aanlegsteiger voor alle lokale motorbootjes en dugout kano's.
De vele kleurige figuurtjes op de kade, de wuivende mensen in hun kano's onderweg op het water, die sfeer staat ons meteen aan. Maar we mogen nog niet aan land, eerst maar eens proberen contact te maken met de autoriteiten om in te klaren. De gele quarantaine vlag wappert in het want.