JAKKER, a ship's journey

Positie : Baie Orphelinat – Nouméa.

Af en toe zit er toch nog een mooie zonsondergang in.

Maar meestal is het somber en kletsnat op de ankerplek.

Als er, in zijn tijd, op één dag zoveel water zou gevallen zijn, Noah had zeker meteen heel zijn menagerie in de ark gejaagd. Zo erg was het, vorig weekend en gisteren weer en vandaag en morgen....

Nog steeds trekt de ene depressie na de andere over ons heen. De mooie dagen tussenin kan je op één hand tellen. Wij zuchten .
La Niña...mijn gat.

Toch blijven we hopen en uitkijken naar dat ene weervenster dat het mogelijk moet maken hier weg te raken....naar Vanuatu. Ja, je hoort het goed, de kogel is (zo goed als) door de kerk. We hakten de knoop door, we willen naar Vanuatu zeilen. Al zullen ook wij, pas echt zeker zijn als we daar ons anker droppen !

We schieten in actie. Er moet nog veel gebeuren. Indien je naar Australië zeilt (wat we dus niet zullen doen) neem je best zo weinig mogelijk proviand mee. Verse voeding mag er niet binnen, daag de douane niet uit want de boot wordt volledig gecontroleerd en de boetes zijn hoog.
In Vanuatu moet je enkel vuurwapens, drugs en alcohol aangeven en controle kennen ze niet echt.
Ik probeer me dus te herinneren welke voedingsmiddelen er in Vanuatu niet te krijgen zijn en wil die hier nog aanschaffen. Moeilijke oefening. Het is tenslotte al drie jaar geleden.
Een laatste keer gaan we met de Dacia van Olivier op pad.

We nemen ook stilaan afscheid van de vrienden, altijd de zwaarste taak van allemaal.
Dit keer zijn dat geen echte cruisers maar mensen die op hun boot wonen en een job hebben hier in Nouméa. We zijn hun eeuwig dankbaar voor de hulp die we van hun kregen.

Afscheid van Florence en Didier bij hun aan boord. 

We besluiten nog een flinke investering te doen, schaffen een nieuwe dinghy aan, een nieuwe auto zou je kunnen zeggen. Niet direct het type bijboot dat we wilden, maar hij ziet er helemaal niet slecht uit. De oude Jak geven we cadeau aan een jonge, pas beginnende zeiler. Hij blij en wij natuurlijk ook !

Oud en nieuw naast elkaar. 

Uitklaren bij douane en immigraties moet tot het laatste wachten. Bij de havenkapitein ligt de rekening voor 2,5 jaar ankeren in Nieuw-Caledonisch water.
Ook de covid RAT test, 24 u voor vertrek kan pas op het laatst.
Nog taksvrij diesel tanken en dan kunnen we in principe weg. Eerst 40 mijl, dat is bijna 8 u varen tot aan de uitgang van de enorme lagune (de Havannah pas), dan kan de tocht pas echt beginnen.
Die Havannah pas moet je niet onderschatten, die neem je bij voorkeur, zoals elke pas, bij uitgaand tij en wind in dezelfde richting, zo vermijd je staande golven.

Maar ik ben aan het dromen, zo ver is het nog niet ! Of zou ik, heel stilletjes , durven fluisteren dat er deze week wellicht een weervenstertje op een kier gaat staan ?


Zulke plaatjes kunnen we sporadisch toch ook nog maken !