JAKKER, a ship's journey

Positie : België zonder onze boot, pendelend tussen Weerde (Vlaams-Brabant) en Herk-de-Stad (Limburg), tussendoor een paar weken Canarische eilanden.

Geen landrotten.
Ze ziet er als steeds fantastisch uit. Onze dochter, Karen. Het is bijna twee jaar geleden dat ik haar voor het laatst zag, tijdens een blitz bezoek aan België.
Nu staat ze ons in Arrecife, Lanzarote, breed glimlachend, op te wachten. Immers ondertussen zijn ook zij en haar partner Jean-Marc, met hun zeilboot Blowing Bubbles, vertrokken voor een zeil-duik-wereldreis. In de Canarische eilanden houden ze een langere tussenstop.
Een tijdje aan boord meeleven is de ideale, de enige, manier om echt samen te kunnen zijn met hen. Dan doen we dat toch !
Denk dus vooral niet dat we landrotten zijn geworden.

Ook met de kleinkinderen hebben we niet enkel gefietst, gewandeld, spelletjes gespeeld, gebabbeld en lekker gegeten. Een weekendje Zeeland, aan boord van hun boot, Temanu'a, kon niet ontbreken.
Ook op de plas in Hofstade wordt er serieus gezeild. Lyam en zijn ploegje zijn nipt tweede in de marathon zeilrace voor optimist. De derde generatie zeilende Erensjes heeft het roer stevig in handen, wij zijn getuige.



Lyam is weer weg voor het twintigste rondje. 




Maar de Canarische eilanden nu.
Na het “kippenvel” weerzien met Karen, Jean-Marc en Leander (vgl. het terugzien van Bert en zijn gezin) kan de verkenning van het mooie Canarische eiland, Lanzarote, dat we ook meer dan 20 jaar geleden bezochten, beginnen.
De lava tunnels, het ruwe vulkaanlandschap van Timanfaya, de halve maan putjes met druivenplanten. Fascinerend allemaal.
Zo ook de onderwater wereld die we nu voor het eerst, met de Blowing bubbles crew, ontdekken.

Quality time met plus-kleinzoon Leander, daar is nu tijd voor. Zijn grote wens, mini- golven met Oma, loopt, voor hem verrassend, af met een nederlaag.
Oma onderschat ! Een traktatie op het terras verzacht de teleurstelling.
Dan is er nog zijn Frans. Om goed voorbereid aan het zesde leerjaar te kunnen beginnen, is er nog werk aan de winkel. Ik wil wel helpen. Werkwoord vervoegingen, moeilijke Franse woorden en zinnen, vertalingen klinken op elk willekeurig moment door de kajuit.

Maar er moet weer gevaren. Als we rond half drie de steiger dienen vrij te maken, varen we gelijk verder.
Enkel op genua lopen we meteen 5 knopen, maar golven zijn er natuurlijk ook en Leanders maag houdt daar duidelijk niet van.
Hij wil echt niet het record aantal keren overgeven per dag, van nichtje Roxie (sv Temanu'a ), breken. Zijn woorden. Is nochtans aardig op weg.
Een nacht op zee met vier zeilers die de wachten delen, valt reuze mee en 's middags liggen we al afgemeerd aan de steiger in de marina van Las Palmas.
Voor muziek tijdens de overtocht zorgde Karen. Een oude opname van een Urbanus show (vroeger een topper in ons gezin) waarmee we allemaal uit volle borst meezingen en declameren, dat is één van de hoogtepunten.
Ook mag ik het spectaculaire life optreden van een groep dolfijnen niet vergeten.

De marina in Las Palmas, gelegen vlakbij een super drukke toegangsweg, valt wat tegen maar het bij de Canaries zeer populaire strand, Playa de las Canteras, in het noorden van de stad, maakt veel goed.

JM slaagt in de, quasi onmogelijke, taak een huurauto te versieren ! We bezoeken het binnenland, de hoogste berg, het mooiste stadje, Teror. Teror, voor mij het Scherpenheuvel van Las Palmas, viert vandaag 15 augustus feest. Dingetjes die ik sinds mijn jeugd niet meer zag, worden hier verkocht : ringetjes, armbandjes, medailles...alles met lichtblauwe Maria portretjes.
Op weg erheen rijden we ons bijna potvast, als Google maps ons, op zijn eigenzinnige, onnavolgbare wijze, langs een onmogelijk stijl, smal, bochtig straatje stuurt. De enige oplossing : allemaal uitstappen, langzaam doorrijden en te voet gaan kijken hoe het nu verder moet.
We bezoeken nog het pittoreske Puerto Mogan en het oude Las Palmas met hoogtepunt “het huis van Christoffel Columbus” en zijn dan weer klaar om verder te trekken, naar Tenerife.
Na een oponthoud in de charmante hoofdstad Santa Cruz waar we de crew van de Puff, zeilvrienden van Temanu'a, ontmoeten, zeilen we in een dagtochtje naar Zuid-Tenerife.  Behoorlijk harde, half achterlijke wind stuwt ons aan 7 knopen naar San Miguel.
Daar beleven we de laatste avond aan boord en nemen de dag erop voor de tigste keer afscheid van geliefden, weliswaar met de geruststelling : “Tot snel !”

Lanzarote.



Huis Christoffel Columbus, achterzijde. 

In Teror.

Zandduinen Mas Palomas.

Pink girls.

Afscheid.

Laatste duikbeurs.
Want Karen en Jean-Marc hebben zich met hun bedrijf Dirty Divers ingeschreven voor de duikbeurs in Friedrichshafen aan de Bodensee. Daarvoor moet heel wat voorbereid en “tetrisgewijs“ ingeladen worden in bestelwagen en aanhanger. Wij steken dus allemaal onze handen uit de mouwen en zijn tezamen content met de goeie verkoop tijdens deze eerste post-corona duikbeurs.
Maar het echt grote nieuws : Dirty Divers werd vlak na de duikbeurs verkocht/overgenomen. Nog even gigantisch werk aan de winkel : het stock tellen van de haast ontelbare, kleine, onmisbare hebbedingetjes voor duikers is een monnikenwerkje.
Op de valreep, kunnen wij nu ook eens ons steentje bijdragen “in de winkel” en helpen waar we kunnen.
Eindresultaat : dinsdag 5 oktober droppen we de tevreden crew van Blowing Bubbles op de luchthaven. Nu deze zakelijke banden zijn doorgeknipt, kan de reis en de vrijheid pas echt beginnen. Heel veel geluk, Karen en Jean-Marc.

Corona.
Intussen krijgen we uit Weerde minder goed nieuws. Lyam testte, naast andere kinderen uit zijn en andere klassen, positief voor covid. School gesloten. Lyam in quarantaine op zijn kamer. Eten, taakjes voor school, spelen; lezen...alles gebeurt in afzondering. Eén toegeving, alle deuren mogen open zodat hij toch nog wat van het leven beneden meekrijgt.
Als het gevaar geweken is, Roxie en Stefanie negatief getest, logeren we hier weer een tijdje.
Na twee jaar “op zee” is het in Weerde weer business as usual. De kinderen naar school, mama en papa aan het werk. Waarbij papa voor weken afwezig is. De zending betreft dit keer omschakeling piloot Airbus A 400.

Ons normale bootleventje lijkt verder weg dan ooit. Vliegticket ingehouden, bericht van le gouvernement dat we vóór januari 2022 geen nieuws moeten verwachten.
Aan de winter, de eerste sinds 11 jaar, valt niet meer te ontsnappen.
Laten we die griepspuit maar gaan halen .

Drie generaties "Erensjes" bouwen aan een skate ramp in de garage.

Wandelen in Weerde.