JAKKER, a ship's journey

Positie : België, pendelend tussen Weerde (Vlaams-Brabant) en Herk-de-Stad (Limburg).

WIJ ZITTEN VAST IN BELGIË .

Het is zover. Het ondenkbare tevens onvermijdelijke is gebeurd.
De Delta variant van het covid virus is uiteindelijk ook Nieuw-Caledonië binnen geslopen en waart er nu rond, zelfs en vooral op de eilanden, in de tribus (de clans of lokale gemeenschappen), in de squats (de kansarme wijken met golfplaten huisjes).
De luchtvaartmaatschappij annuleert onze terugvlucht, geboekt voor november. De internationale luchthaven Tontouta, wordt gesloten tot eind december 2021, blijft enkel toegankelijk voor militairen en zorgpersoneel.
Voor ons is er voorlopig, zonder serieus “motif impérieux”, geen weg terug. Op het door ons ingevulde formulier krijgen we zelfs geen respons.
Deze berichten schudden me wakker. Tijd om weer eens wat van me te laten horen.

Al heimwee  naar betere tijden. 

Tot nu was Nieuw-Caledonië quasi covid free. Twee keer een confinement maar weinig positieve tests, een paar zieken. Al sinds april geen covid maatregelen meer. Alle inreizende personen in quarantaine, dat wel.
Met nauwelijks 20% van de bevolking gevaccineerd, schiet de regering wakker en stemt snel een wet tot verplichte vaccinatie van iedereen. Weliswaar staan er (nog) geen straffen op het negeren van dit bevel, toch is het een krachtige boodschap.
Ik denk aan de talrijke discussies die we met mensen in Nouméa hadden. “Hier is geen covid en ik ga niet naar het buitenland. Waarom zou ik me laten vaccineren?” wierpen ze telkens op als wij aanvoerden dat het te laat zou blijken te zijn als het corona virus op één of andere wijze plots NC toch zou bereiken. Zouden ze nog eens aan die gesprekken denken, nu ze in lange wachtrijen aanschuiven bij de vaccinatie centra ? Of, nog erger, nu ze in een ziekenhuisbed liggen ?
Inmiddels is de avondklok ingesteld en overlegt de regering over nog strengere maatregelen, zijn er 49 doden en 58 patiënten op intensieve zorgen.
Voor ons betekent dat : Jakker blijft eenzaam achter in NC en wij zitten voor onbepaalde tijd vast in België. Dit, door ons gevreesde scenario, verbaast ons niet.
Het goede nieuws : onze boot staat er nog mooi en stevig bij. Vriend Olivier houdt een oogje in het zeil !

Nu ik de draad van de blog weer oppikte, kan ik evengoed gewoon wat vertellen over de voorbije maanden.
Reizen is altijd avontuur.
In covid tijden nog meer dan vroeger. Koffers pakken en heel veel info studeren, dat is de boodschap.
Wij deden dat toch, dacht ik.
Maar meteen bij het inchecken viel alles dik tegen. Na een lange kronkel-aanschuif-slang (de vlucht naar Parijs zat bomvol) meldde de balie dame ons dat we niet mee mochten. Waarom kon ze niet vertellen?
Vermoedelijk omdat ons PLF formulier nog niet behoorlijk ingevuld was. De stoelnummers, die zij niet kon geven omdat het formulier niet in orde was, ontbraken nog. Logisch toch ?! Nu weten we hoe je dat aanpakt, toen nog niet.
Geen behoorlijke wifi op de luchthaven, 4G werkte ook niet, zelfs geen plekje om te zitten, behalve in een klein hoekje op de grond, wat doe je dan.
Je klopt aan bij de balie van de luchtvaartmaatschappij.
Uiteindelijk vulden we, prinsheerlijk gezeten achter de laptop van de madammen van de Aircalin balie (die ons tenslotte een stoelnummer geven), onze formulieren in.
Een lang verhaal kort, nooit eerder gebeurd, wij checkten als allerlaatsten in.

Na al dat gedoe begon op 18 juli om 0u55 onze tocht naar het andere einde van de wereld via Tokio, Helsinki naar Brussel waar we na 2 jaar (3 voor Tony) onze zoon durven knuffelen. Fantastisch gevoel.
De vlucht Tokio – Helsinki is er eentje om te onthouden. Slechts 19 passagiers op een toestel voor minstens 300 personen. Pure verwennerij en heel veel plaats om te slapen.

Het weerzien met Stefanie, Lyam en Roxie is geweldig. Zoals steeds lijkt het wel alsof we echt niet zo lang weg waren. Meteen kan het vertellen beginnen.
Eten, drinken, babbelen en tenslotte slapen.
Verrassing de volgende ochtend : we moeten ons aanmelden voor een PCR test en, tot die negatief blijkt, in quarantaine.
Ons Europees (Frans ) certificaat van Nieuw-Caledonië kan men hier niet “lezen”. Dit land staat niet in “het” lijstje, is onbekend en dus meteen een rood gebied buiten Europa.
Welkom in de nieuwe corona wereld !

Meer nieuws over de voorbije maanden volgt snel.