Positie : Marina Port Moselle.
Zo kan het ook zijn in Nouméa en dit nu reeds dagen lang.
“Abnormaal dit weer. Nooit zoveel regen gehad de laatste jaren. Zou La Niña er wat mee te maken hebben?”
Iedereen wil het wel over de regen hebben op dit eiland waar het prachtige weer vanzelfsprekend is.
Nu zíjn we officieel covidfree, de vier weken lockdown achter de rug, ook de vijf weken mondmaskerplicht, zitten we geplaagd met die bakken regen, regen, regen !
De ene tropische depressie na de andere trekt over ons heen.
Zaterdagnacht worden we een paar uur uit onze slaap gehouden door zware stormwind, gelukkig groeit die niet uit tot een cycloon.
We zitten nu al dagenlang binnen. Tijd zat om te schrijven, wist ik maar waarover.
Het was aan het einde van de periode van confinement dat het eerste slecht weer werd aangekondigd. Wanneer we nog even voor een laatste keer “zonder nat te worden” gaan wandelen, treffen we het havenkantoor eindelijk open. Een tijdelijk plaatsje in de haven is snel geregeld. Maar als we, met Jakker, op weg van net buiten de marina naar binnen motoren, houden de Gendarmerie Maritime ons aan. Of we onze “navigation” (van 5 minuten !) netjes geregeld hebben met de haven autoriteiten, of we dus een toelating hebben, varen is immers verboden.
“Hoezo? “ , komen wij uit de lucht gevallen. “Geldt dat ook voor een verplaatsing van een paar honderd meter ??? “ Jazeker. De gendarmes laten zich niet vermurwen en vertrekken pas als ik echt op de VHF de MRCC oproep.
Nee, die gaan niet over deze kwestie, maar geven me wel een telefoonnummer, waar ik meteen op een voice mail wordt getrakteerd.
Foert, hier in de havenmond ronddobberen, wachtend op antwoord, mag ook helemaal niet. Vooruit maar, naar ons plaatsje aan de steiger.
Er volgen nog telefoons en mails vóór de Affaires Maritimes ons uiteindelijk in een definitieve mail vragen te wachten tot morgen (?!), dan wordt de confinement vermoedelijk opgeheven en is deze hele procedure niet meer nodig....maar wat dacht je, dan liggen wij al lang en breed vast in vak A 20.
Bureaucratie ?!
Op een boot, in de regen gebeurt er niet veel noemenswaardig. Ik kan je enkel wat losse nieuwtjes brengen :
Napoleon vis Léon II (ongeveer 14 jaar oud) is niet meer. Dé ster van het aquarium van Nouméa overleed schielijk aan een infectie. Vorig jaar maakten we kennis met deze zestig kilo wegende bijzonder intrigerende vis met de bijna menselijke oogopslag.
Leon II.
Vendée Globe race boot “Merci” arriveerde in Nouméa. De enige boot die niet terugkeerde in Les Sables-d'Olonne na een solo race rond de wereld, maar halfweg stopte, is nu een attractie in Baie de l'Orphélinat . De Franse schipper liep met pech Nieuw-Zeeland aan en besloot zijn reis te eindigen in Nieuw-Caledonië waar zijn lief werkzaam is als verpleegkundige en hij, Fransman, na een quarantaine, gewoon kan wonen en werken. Zijn plan : in plaatselijke scholen en verenigingen vertellen over zijn zeilavonturen, zo mensen warm maken voor het zeezeilen.
Politiek zit er weinig schot in de verkiezing van de nieuwe president voor Nieuw-Caledonië. Afgezette president Santa doet voorlopig gewoon verder en velen (vooral loyalisten) vinden dat het goed is zo.
Vorige week hebben de Indépendantistes het derde referendum aangevraagd. Maar ook de “Etat” (Frankrijk) toont initiatief en nodigt de verschillende Nieuw-Caledonische partijen uit naar Parijs voor een diepgaand gesprek.
De overname van de nikkel fabriek is eindelijk een feit . Prony Resources bestaat uit een consortium van Nieuw-Caledonische investeerders, o.a. de eigen werknemers (51%), de Zwitserse multinational Trafigura (19 %) en een derde investeringsmaatschappij (30 %). Tesla gaat de boel technisch ondersteunen, de nikkel is veelal bestemd voor de batterijen van hun elektrische wagens
Iedereen lijkt akkoord en de wegblokkages, rellen en opstandjes zijn bedwongen.
En interesseert je dit : de zomersolden zijn hier met een paar weken verlengd wegens de lockdown.
Ideaal weer om de mooie oude Bernheim bibliotheek in Nouméa te bezoeken.
Dan is er het nieuws van het overlijden van prins Philip in Engeland.
Niet enkel Engeland rouwt. Ook op Tanna, het prachtige vulkaaneiland in Vanuatu, rouwt een dorp om zijn overleden messias : prins Philip.
Als ik de foto's zie, zit ik zo terug onder de enorme banyan bomen op het veldje bij de vulkaan .
Zo een verering is niks bijzonders op dit eiland waar diverse “cargocults” beleden worden.
Zo heb je er de John From cult. Tijdens WO II beloofde ene “John from America “ terug te komen met een boot vol met hulpgoederen voor de arme bevolking.
Zij bidden nog steeds tot hem en wachten.
Wat zeilde ik graag terug naar dit eiland. Als dat eens kon.
Morgen halen wij onze tweede covid prik en laten we hopen dat we dan eindelijk weg kunnen uit de marina. Al begin ik nu al te beven bij de gedachte dat we dan onder water moeten om op zijn minst de schroef te poetsen. Met dat, tot een klomp aangegroeide, ding kunnen we echt niet sturen. De haaien, zouden ze er nog zitten?
Maar zie hoe de bomen zich herstellen. Zoek de verschillen !