JAKKER, a ship's journey

Positie : Marina Port Moselle

Terwijl de wereld de corano-virus-pandemie probeert aan te pakken, krijgt Nieuw-Caledonië bovendien nog eerst een ander probleem voorgeschoteld. Cycloon Gretel.   Jij hebt nu wellicht meer tijd dan voorheen om dit even te lezen !

Wonden likken.  De schade aan het jacht op de voorgrond valt nog mee.

Gretel, tropische depressie – cycloon cat. 1, raast op dit ogenblik weg van Nieuw-Caledonië richting Nieuw-Zeeland. Zij laat het land achter met moeilijk berijdbare wegen, overstroomde huizen, dorpen zonder elektriciteit, een vrachtschip tegen een brug, een paar wrakke zeilboten op de kant. Maar die schade valt allemaal nog reuze mee. We zijn aan een ramp ontsnapt, het kon allemaal veel erger.
De laagste luchtdruk op onze barometer : 986 hPa, de sterkste wind gemeten door onze windmeter : 50 kn (zware storm – 90 km/u).
We hebben vannacht weer een keer de almachtige kracht van de natuur gevoeld en deemoedig ondergaan. Vóór het grote geweld losbarstte, tijdens een laatste inspectie aan dek stuwde er een super warme wind om ons heen. Super warme wind die voor de storm werd opgeduwd. De metalen wanten voelden vreemd warm aan.
Bij de eerste hevige windvlagen rond 23 u, normaal liggen we dan al lang in bed, stonden we meteen buiten. Opgeschrikt door het lawaai van de 16 ton wegende buurboot Onyx die Jakker meedogenloos opzij tegen de steiger ramde, dikke stootwillen tot platte ballonnetjes plettend. Meer dan een uur hebben we in het donker aan dek rondgespookt. Tijdens korte wind-adempauzes probeerden we de touwen verder aan te trekken (met de winch). Met de hulp van een buurman (die wel van zijn boot afraakte) lukte dat ook op Onyx min of meer. Hij raakte ons tenminste niet meer.

Het lukt tenslotte onze buurman af te houden.

Op de steiger achter ons zie ik gelijkaardige taferelen.
Elke felle windvlaag dwingt alle masten in het gelid naar één kant te buigen, boten hellen over als op zee, zeerelingen raken bijna in elkaar verstrikt. Onmiddellijk bewegen masten weer terug , boten springen op en neer op de zich vormende golven. Een raar synchroon, bruut ballet, op de tonen van krijsende wind en hevig flapperende, losse onderdelen op de boten.
Maar, al deden de meeste bewoners geen oog dicht vannacht, de boten overleefden prima.

Waarschijnlijk vooral door de maatregelen die we allemaal moeten nemen bij het “alerte cyclonique niveau 1.”, als de zwarte vlag gehezen wordt.

De barometer zal nog tot 986 hPa  zakken.

We hadden deze tropische depressie 96 P al een tijdje in de gaten. We zagen haar ontstaan in de Coral Sea en razendsnel onze richting uit komen.
Iedereen die regelmatig snorkelt in Nieuw-Caledonië kan het je vertellen : het water is de laatste drie weken erg warm geworden. Gingen we voorheen nooit zonder shorty in het water, wegens te koud. Nu verfrist datzelfde water zelfs niet eens en kan je er uren inblijven. Ideaal die watertemperatuur voor het ontstaan van een cycloon. Als er genoeg vochtige warme lucht wordt toegevoerd, kan de inwendige motor op gang komen. Door de corioliskracht begint het systeem rond te tollen en dan heb je de poppen aan het dansen.

Als zondag 15 u de zwarte vlag gehesen wordt, schiet iedereen in actie. De aussières (speciaal gekochte zware meertouwen, stevig onder water en aan ons achterschip bevestigd al bij onze aankomst in november) moeten aangetrokken worden, terwijl we de voortouwen flink lossen zodat we nu verwijderd van de kant liggen, en zodanig dat we niet met de masten van de buurschepen in de clinch kunnen komen.
Buiskap , bimini en alle losse spullen aan dek verdwijnen in de achterkajuit. We waren er theoretisch klaar voor.
Maar tijdens de doorwaakte vorige nacht hebben we ons toch afgevraagd of en vooral hoe we een cat. 5 zouden overleven.

Alle aussières zijn aangetrokken, geen verkeer meer mogelijk.

Alle hens aan dek.